https://www.doneeractie.nl/160-km-wandelen-voor-onderzoek-vulvakanker/-30374
A HELL OF A DAY......
Ik wist dat dit een verre etappe zou zijn, maar niet dat deze zo zwaar was. De eerste paar km gingen vlot, en ik heb echt genoten van de omgeving. Vanmiddag postte ik een foto dat de top was
bereikt..... echt niet!!
Het ging hoger en hoger, totdat ik bij een topje kwam wat vol stond met berggeiten. Ik dacht..... dat kan toch niet dat ik daardoor moet? Het was gewoon eng!! Maar erop is makkelijker dan eraf.
Ik durfde niet, liep weer terug.... maar ik moest! Er was geen andere uitweg dan mezelf in de afgrond laten glijden. Verschrikkelijk als je hoogtvrees hebt en bang bent voor dieptes.
Ik liet mezelf cm voor cm zakken en zoekend naar houwvast heb ik me af laten glijden naar een verdieping lager!
Maar toen.... moest ik weer omhoog, mijn benen bibberde van de krampachtige houding. Omhoog omlaag omhoog omlaag.... alles was slecht aangegeven, dus raakte de weg kwijt.... Wat een ellende en
wat voelde ik me ellendig. Ik moest zo ver vandaag en het schoot niet op. Uiteindelijk zag ik een bord en wist ik dat ik goed zat....... maar ik was er nog lang niet! Ik zakte steeds door mijn
benen, mijn rugzak deed pijn, mijn tenen was ik kapot aan het lopen..... Maar ik moest door, ik liep door zandpaadjes waar geen taxi stopte, anders was ik ingestapt😉
Het duurde en duurde, ik was echt helemaal kapot. Tegen 17 uur kwam ik aan en ging naar mijn onderkomen. Hostel dacht ik...... Het was nog erger als een uitgeleefd studenten huis! Ik mocht een
viezig matras pakken en daar op gaan liggen, in een open gebouw! DAT GING ME NET TE VER!
Gelukkig lag er een hotel in de buurt, en vroeg of ze een kamer vrij hadden. GELUKKIG.... er was iets vrij. Dan maar wat meer betalen en een warme douche na 2 dagen een koude douche. Maar ondanks
de ontberingen was het wel heel mooi! Aanrader voor iedereen😂😂
Voor nu ga ik de route voor morgen eens bekijken want die is wel heel erg lang.
Reactie schrijven